Έρευνες αναφέρουν ότι το 30% των γάμων καταλήγουν σε διαζύγιο. Ένα διαζύγιο σηματοδοτεί το τέλος μίας περιόδου σημαντικής και ως οριστικό τέλος οφείλει να καταγραφεί.Συνεπώς δε νοείται ανώδυνο, ιδανικό κι ανέφελο διαζύγιο, ούτε για το ζευγάρι, ούτε ασφαλώς και για τα παιδιά.Το διαζύγιο αφορά τους δύο συντρόφους, αφορά όμως εξίσου και τα παιδιά. Ο χωρισμός σηματοδοτεί τη διακοπή της συζυγίας, παύουν δύο άνθρωποι ουσιαστικά και τυπικά να είναι σύζυγοι. Γονείς δεν παύουν ποτέ να είναι.


Όταν ένα ζευγάρι αποφασίζει να χωρίσει έχει να αντιμετωπίσει μια επιπλέον πρόκληση αν έχει παιδιά.Ωστόσο όπως ο γάμος είναι απόφαση των δύο συντρόφων, ομοίως και η διάλυσή του παραμένει αποκλειστικά δική τους επιλογή κι ευθύνη.

Πριν μπούμε στη διαδικασία της ανακοίνωσης θα πρέπει να είναι οριστική η απόφαση του διαζυγίου και να μην είναι απλά στην σκέψη ενός από τους δύο συζύγους ή και των δύο συζύγων.Πολλά ζευγάρια αναβάλλουν ή επισπεύδουν τον χωρισμό για χάρη των παιδιών. Τα ρωτούν ευθέως ή πλαγίως, προκειμένου να διώξουν τις ενοχές τους για την απόφασή τους να διαλύσουν το γάμο τους, «τόσο που τσακωνόμαστε με το μπαμπά, δεν είναι καλύτερα να χωρίσουμε;». Καλούνται δηλαδή τα παιδιά να φροντίσουν τους γονείς τους, να τους βγάλουν από τη δύσκολη θέση κι όχι το αντίστροφο.


Οι όποιες προσπάθειες επανασύνδεσης του ζευγαριού θα πρέπει να έχουν δοκιμαστεί (στο στάδιο αυτό θα ήταν επίσης χρήσιμη η βοήθεια κάποιου ειδικού) και να έχουν αποτύχει. Έχοντας λοιπόν δεδομένη την απόφαση του διαζυγίου όσα έχουμε να πούμε στα παιδιά θα πρέπει να τα πούμε με σταθερότητα, χωρίς να αφήσουμε κανένα περιθώριο ότι η απόφαση αυτή μπορεί να αλλάξει. Για να το κάνουμε αυτό πρέπει εμείς να είμαστε σίγουροι ότι η απόφαση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει, διαφορετικά το παιδί ή τα παιδιά θα μπουν σε μια διαδικασία προσπάθειας επανασύνδεσης των γονιών, που είναι πολύ πιθανό να τα οδηγήσει σε ματαίωση.

Κάτι ακόμα που θα πρέπει ως γονείς να κάνουμε πριν την ανακοίνωση του διαζυγίου είναι να έχουμε αναλογιστεί το τι θα ακολουθήσει και να μπορούμε να το περιγράψουμε στο παιδί ή τα παιδιά. Είναι καλό το παιδί ή τα παιδιά να γνωρίζουν εκ των προτέρων τι θα αλλάξει στη ζωή τους (πχ. σπίτι, σχολείο, κτλ.) και τι θα παραμείνει σταθερό. Αν μπορεί να προσδιοριστεί και ο χρόνος των επικείμενων αλλαγών ακόμα καλύτερα!

Επόμενο βήμα η ανακοίνωση του διαζυγίου. Οι γονείς θα ήταν καλό να ανακοινώσουν από κοινού το διαζύγιο στο παιδί ή στα παιδιά τους σε κάποιο οικείο περιβάλλον. Σε περίπτωση που οι δύο γονείς δεν είναι σε θέση να το ανακοινώσουν από κοινού, θα πρέπει τουλάχιστον να έχουν συμφωνήσει στον τρόπο και στο περιεχόμενο της ανακοίνωσης και η συμφωνία αυτή θα πρέπει να τηρηθεί χωρίς παρεκκλίσεις.

Άλλα βασικά στοιχεία κατά την ανακοίνωση της απόφασης διαζυγίου είναι τα ακόλουθα:

  • Κρατάμε το παιδί ή τα παιδιά μακριά από τις διαφορές μας ως σύζυγοι
  • Δεν το/τα βάζουμε να επιλέξουν στρατόπεδο
  • Δεν κάνουμε απλά βαρυσήμαντες ανακοινώσεις, αλλά μιλάμε με το παιδί ή τα παιδιά σε επίπεδο ανάλογο με την ηλικία του/τους και είμαστε προετοιμασμένοι για τις ερωτήσεις που θα τεθούν (σε αυτό το σημείο είναι βασικό να υπάρχει η υποστήριξη ή συμβουλευτική του γονιού από κάποιον ειδικό).
  • Επισημαίνουμε στα παιδιά ότι δεν ευθύνονται για το διαζύγιο.
  • Τονίζουμε ότι δεν αλλάζει η αγάπη προς το παιδί ή τα παιδιά.


Επειδή δεν είναι εύκολη μια ανακοίνωση διαζυγίου και δεν υπάρχουν πάντα οι ιδανικές συνθήκες που ίσως για κάποιους περιγράφονται παραπάνω, μη διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Κάθε παιδί ανάλογα με την ηλικία διαφέρει στον τρόπο που αντιλαμβάνεται και διαχειρίζεται τα πράγματα. Επίσης, το ευρύτερο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον κάποιες φορές παίζουν σημαντικό ρόλο στο πώς το παιδί θα δεχτεί μια τέτοια κατάσταση. Όσα προαναφέρονται δεν εξασφαλίζουν απαραίτητα και την αποδοχή της νέας κατάστασης και την προσαρμογή από το παιδί ή τα παιδιά, αλλά αποτελούν κάποιες πολύ βασικές αρχές που θα πρέπει να έχουν υπόψη τους οι γονείς που μπαίνουν σε διαδικασία διαζυγίου. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και κάθε σημαντικό γεγονός στη ζωή ενός παιδιού απαιτεί χρόνο και κατάλληλη προσέγγιση για να γίνει αποδεκτό ή τουλάχιστον να μη δημιουργήσει εμπόδια στην ανάπτυξη και την γενικότερη εξέλιξή του.